Στον πυρήνα του έργου της Marta Roberti βρίσκεται µια ισχυρή οικοφεµινιστική αντίληψη. Η Roberti αποδοµεί τον δυτικό δυαδικό τρόπο σκέψης για να αναδείξει ό,τι ιστορικά έχει αντιµετωπιστεί ως ξένο ή εξωτικό: τις γυναίκες, τα ζώα και τη φύση. Με τα σχέδιά της, διερευνά τη σχέση µεταξύ Ανατολής και ∆ύσης και αναθεωρεί µύθους και αναπαραστάσεις τους. Μέσα από εναλλακτικές συµβολικές παραστάσεις και αφηγήσεις, αµφισβητεί τον τρόπο µε τον οποίο ο πολιτισµός παρεµβαίνει στην αντίληψη του εαυτού µας και καταδεικνύει το χάσµα µεταξύ εµπειρίας και αναπαράστασης. Τα σχέδια της Roberti απεικονίζουν διάφορες ενσαρκώσεις της θηλυκής θεότητας σε µεσογειακούς, ασιατικούς και κεντροαµερικανικούς πολιτισµούς. Η Roberti µελετά την εικονογραφία των θεαινών και τα ζώα µε τα οποία συνδέονται, και δίνει επιτελεστικά υπόσταση στη γλώσσα του σώµατος των τελευταίων· καταλήγει έτσι σε µια αναδοµηµένη εικαστική γλώσσα, η οποία χαρακτηρίζεται από την αρµονική συνύπαρξη της ανθρώπινης και (µη ανθρώπινης) ζωικής φύσης. Η Roberti δείχνει πως η ταυτότητα είναι µία συνεχής διαδικασία µετεξέλιξης και µεταµόρφωσης, υπονοώντας πως για να συναντήσουµε τον άλλον οφείλουµε να υπερβούµε τον εαυτό µας. Το ανθρώπινο σώµα είναι παρόν σε όλο της το έργο και εµφανίζεται µε τη µορφή αυτοπροσωπογραφίας, σε αρµονία µε τη φύση και τα µη ανθρώπινα ζώα. Μέσω υβριδοποιηµένων µορφών, όπου σώµατα ανθρώπων και ζώων συγχωνεύονται, η Roberti δηµιουργεί εικόνες φροντίδας,τρυφερότητας και αµοιβαιότητας.