H Elisabetta Benassi στο M’Fumu θέτει τα αλληλένδετα ζητήµατα της αποικιοκρατίας, του ρατσισµού, της ζωικότητας και της «ετερότητας». Το M’Fumu είναι µια φανταστική στάση στη γραµµή 44 του τραµ των Βρυξελλών, φτιαγµένη από εκµαγεία οστών εξωτικών, άγριων ζώων του Βασιλικού Μουσείου Κεντρικής Αφρικής (πρώην Μουσείο Αποικιών), το οποίο αρχικά χτίστηκε για να εκθέσει τα λάφυρα και τον λεηλατηµένο πλούτο από το Ελεύθερο Κράτος του Κονγκό του βασιλιά Λεοπόλδου Β΄. Από το 1885 έως το 1908, όταν πλέον προσαρτήθηκε από το Βέλγιο, µια χώρα 80 φορές µεγαλύτερη από το Βέλγιο ήταν ιδιοκτησία ενός ανθρώπου προσωπικά. 10.000.000 Κονγκολέζοι δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια της αιµατοβαµµένης «βασιλείας» του. Η γραµµή 44 του τραµ των Βρυξελλών εκτελεί το δροµολόγιο από την Πλατεία Μοντγκόµερι (εκεί όπου αρχικά βρισκόταν το Μουσείο των Αποικιών) έως το χωριό Τερβύρεν, που βρίσκεται σε απόσταση 12 χιλιοµέτρων. Συµβολικά, συνδέει δύο διαφορετικούς κόσµους: την Ευρώπη και την Αφρική, το Βέλγιο και το Κονγκό, τον παγκόσµιο Βορρά και τον παγκόσµιο Νότο, τους αποικιοκράτες και τους αποικιοκρατούµενους. Το όνοµα της στάσης και ο τίτλος του έργου αποτίνουν φόρο τιµής στον M’Fumu, όπως ήταν το αφρικανικό όνοµα του Paul Panda Farnana (1888–1930), Κονγκολέζου διανοούµενου και ακτιβιστή, οι σκέψεις και οι δράσεις του οποίου σηµάδεψαν τις σχέσεις µεταξύ Βελγίου και Κονγκό κατά τον µεσοπόλεµο. Ήταν ο πρώτος Κονγκολέζος που έλαβε ανώτερη εκπαίδευση στο Βέλγιο, πολέµησε στον Α΄ Παγκόσµιο Πόλεµο και το 1919 ίδρυσε την Κονγκολέζικη Ένωση (Union Congolaise). Συµµετείχε στο παναφρικανικό κίνηµα και συνέβαλε στη διοργάνωση του 2ου Παναφρικανικού Συνεδρίου στις Βρυξέλλες το 1921. Αφιερώνοντας το έργο στον M’Fumu, η Benassi αποτίνει φόρο τιµής στους άγνωστους ήρωες της αντίστασης του Κονγκό οι οποίοι έµειναν λησµονηµένοι στα περιθώρια της ιστορίας ή αποσιωπήθηκαν εσκεµµένα από τις δυνάµεις που είχαν την εξουσία να τη γράψουν.